We weten dat iedere baby op zijn eigen tempo leert omrollen, kruipen en uiteindelijk staan en lopen. Veel ouders weten niet dat dat ook voor leren eten en drinken geldt, zegt Treurniet van Volmondig Logopedie, gespecialiseerd in preverbale logopedie.
Maar als een kind is het voor veel ouders best een drempel om er een logopedist bij te betrekken, ziet Treurniet. "Weinig mensen zijn bekend met preverbale logopedie. Ik hoor wel eens de reactie: 'Moet mijn kind nu al naar de logopedist? Hij kan nog niet eens praten!'"
Wanneer weet je dat je aan de bel moet trekken?
"Als de voeding bijvoorbeeld heel lang duurt, langer dan dertig minuten. Dat is geen goed teken. Je kind wordt er heel moe van en je bent zelf zowat heel de dag bezig met voeden."
"Een ander signaal is als je kind zich vaak verslikt of kokhalst bij het eten, meerdere keren per voedingsmoment of vaker op een dag. En als je niet goed kan zien of je kindje nou honger heeft of verzadigd is, kan dat ook een teken zijn dat er iets anders aan de hand is. Soms zeggen ouders tegen me: 'Hij lijkt nooit honger te hebben.'"
Hoe kan een logopedist baby's helpen bij eet- en drinkproblemen?
"Preverbale logopedie richt zich op kinderen tussen de nul en twee jaar met slik-, eet- en/of drinkproblemen. Eten en drinken zijn motorische vaardigheden die je kunt leren door het heel vaak te doen, net als leren fietsen. Je wordt er vanzelf goed in en verleert het niet meer. We beginnen altijd bij wat een kind wél kan."
"Misschien lukt een lepeltje met vitaminedruppels al wel. Die zijn vaak smaakloos en op kamertemperatuur. Dan lukt een lepeltje met water waarschijnlijk ook. Als dat goed gaat, probeer je na een tijdje een lepeltje met melk. Zo neem je hele kleine stapjes. Ik hoor ouders wel eens zeggen: 'Ineens ging hij als een trein vooruit.' Toch zijn er nog veel ouders die de stap niet zetten om hulp te zoeken. Dat is zo jammer, want je kunt er problemen op latere leeftijd mee voorkomen."
Vertel?
"Ik ben ook opgeleid in oro-myofunctionele therapie. Dan behandel je afwijkende 'mondgewoonten' bij kinderen vanaf zes jaar. Afwijkende mondgewoonten zijn bijvoorbeeld slikken met de tong tussen de tanden, door de mond ademen in plaats van de neus en 'openmondgedrag', dat is wanneer de mond van het kind heel de dag open hangt. Mondademen kan snurken of zelfs ademstops veroorzaken."
"Uit onderzoek blijkt dat kinderen die deze problemen 's nachts hebben, zich volgende dag veel minder goed kunnen concentreren. De afgelopen tijd ben ik gaan kijken hoe ik dit vakgebied kan combineren met preverbale logopedie. Want waarom pas beginnen als het kind zes jaar is en de afwijkende mondgewoonten al heeft ontwikkeld? Je kunt al starten als ze nog baby zijn."
Hoe dan?
"Baby's zijn echte neusademers. Zie je een baby met zijn mond open slapen, dan is dat heel vreemd. Misschien leert het later nog wel door de neus ademhalen, maar na een jaar worden bepaalde dingen een gewoonte voor kinderen en is het lastiger om het af te leren."
"Daarnaast is de kans groot dat het kind later een beugel moet. Bij mondademen ligt de tong laag in de mond. Die hoort eigenlijk tegen het gehemelte aan te liggen. Zo krijgt de kaak de ruimte om breder te groeien en om ruimte te maken voor alle tanden en kiezen.
"Ook als je kind de hele tijd een fopspeen in heeft en deze te lang gebruikt, gaat de tong uit gewoonte laag in de mond liggen. Het gevolg is dat de kaak niet breed genoeg wordt en er te weinig ruimte is in de kaak waardoor tanden scheef gaan groeien. Door er op tijd bij te zijn kun je een beugel dus voorkomen."
Dus minder die fopspeen gebruiken?
"Fopspenen hebben grote voordelen, zoals het voorkomen van wiegendood. Een fopspeen kan ook afleiding bieden bij pijn. Dus ik ben ook zeker niet antifopspeen. Maar je kunt er wel alvast over nadenken hoelang je ermee door wil gaan."
Bron: Nu.nl (https://www.nu.nl/kind-gezin/6...)
Schrijfster: Sanne Wolters